Vandaag is het Biddag voor Gewas en Arbeid. In deze tijden misschien nog wel belangrijker dan ooit tevoren. De afstand tussen boeren en burgers lijkt groot. Polarisatie dreigt. Juist op deze dag is het belangrijk om na te denken over ons voedsel. Waar komt het vandaan? Wie draagt zorg voor gewassen? Laten we met elkaar bidden om Gods zegen voor de oogst. Bidden voor het werk, dat ons werk vrucht mag dragen. Vrucht dragen thuis, in de samenleving en de wereld.
Bidden voor groeiseizoen
Aan de Protestantse Kerk in Nederland vertellen akkerbouwer Cornelis Mosselman en melkveehouder Martin Immink daarover. Samen bidden voor het groeiseizoen op Biddag geeft nieuwe moed. “Als christenen moeten we vooroplopen om de agrarische sector gezond én toekomstbestendig te maken.”
Cornelis Mosselman (41), akkerbouwer in het Zuid-Hollandse Ooltgensplaat: “Steeds minder mensen beseffen waar ons voedsel vandaan komt, en waar boeren tegenaan lopen. We moeten beter nadenken over de keuzes die we dagelijks maken en samen op zoek naar een manier hoe we het anders kunnen inrichten. Kleine, dagelijkse keuzes op het gebied van voedsel kunnen al verschil maken.”
Martin Immink (47), die samen met zijn vrouw een melkveebedrijf in Daarle (Overijssel) runt, kan slapeloze nachten hebben. En dan niet zozeer vanwege het natte weer van de laatste maanden. “We hebben altijd al verschillende periodes van droogte en vernatting gehad, we moeten dealen met wat er is. Zo staat het ook al in de Bijbel: in vette jaren werden de graanschuren in Egypte volgestouwd voor de magere jaren.” De onzekerheden door wet- en regelgeving vanuit de overheid baren hem meer zorgen.
Omslag maken
Zes jaar geleden stapte Mosselman over op biologisch boeren en regeneratieve landbouw. Pionieren, noemt hij het. “Het was en is een enorme zoektocht, maar vanuit het oogpunt van goed rentmeesterschap moet het anders. Ik wil werken aan een systeem dat uiteindelijk beter tegen het veranderende weer kan.”
Een tijd van ongewone stappen zetten, zo omschrijft Cornelis Mosselman de afgelopen jaren. Dat kon hij alleen met de hulp van God. “Als ik mijn geloof niet had, was ik nooit aan deze zoektocht begonnen.” In 2024 houdt hij een sabbatsjaar. Het land krijgt een jaar rust, het bemesten blijft. Om toch inkomsten te hebben, heeft hij een aantal dagen in de week een externe opdracht. “Ik wil iets doen met alle geleerde lessen om te kijken hoe ik in 2025 verder ga.”
Lees het hele artikel op de website van de Protestantse Kerk in Nederland.