Zondag wordt Karin Timmerman bevestigd als ouderling-kerkelijk werker in De Lichtbron. Ze gaat als kerkelijk werker aan de slag in de geloofsgemeenschap waar ze al lid van is. Daar heeft ze wel even over na moeten denken omdat de fusie nog lang niet klaar is. “Bij toeval sprak ik een verpleegkundige uit Bunschoten die in Hilversum werkt. Ik hoorde haar verhalen en ik dacht ‘ja, ik wil daar gewoon zijn’. Het was voor mij wel een beetje een roepingsmoment”. En dus is ze naast haar werk in Bunschoten begonnen in Hilversum.
Meeleven
Ze neemt voor een groot deel het pastorale takenpakket van Hillegonda Ploeger over. “Dat doe ik in samenwerking met alle vrijwilligers die er al zijn. Dat vind ik belangrijk.” In het pastoraat denken we vaak aan het bezoeken van ouderen, maar er zijn net zo goed gezinnen die zorgen ervaren. “Het is gewoon heel mooi als mensen daar mee kunnen lopen.”
Het bouwen van netwerken en onderhouden van netwerken is een waardevol stuk van samen kerk zijn. “In De Morgenster hadden we een heel actieve tuinploeg. Dat is ook een groep die met elkaar meeleeft. De vrijwilligers vragen elkaar hoe het gaat, hoe het thuis is. Daardoor ontstaat een netwerkje waar mensen worden gemist als ze niet komen. Ik denk dat die netwerken echt heel kostbaar zijn. Mensen voelen zich verbonden met elkaar.”
Geloof delen
De kerk is niet alleen omzien naar elkaar, maar ook een oefenplek om samen het geloof te delen. “Ga samen de Bijbel lezen en bidden. Samen lees je gewoon zoveel meer in een tekst. Sta open voor wat God je wil geven.”
In het werk vindt ze inspiratie bij 2 Timoteus 3: ‘Elke schrifttekst is door God geïnspireerd en kan gebruikt worden om onderricht te geven, om dwalingen en fouten te weerleggen, en om op te voeden tot een deugdzaam leven, zodat een dienaar van God voor zijn taak berekend is en voor elk goed doel volledig is toegerust’. Ze wil graag delen over haar vriendschap met Jezus. “Dat klinkt misschien evangelisch. Soms ben ik dat ook wel een beetje. Ik vind het echt heel bijzonder dat Hij naar ons toegekomen is en dat Hij onder ons is komen wonen. Dat Hij zegt ‘Ik ben met jullie alle dagen’. Dat draagt mij door de dag heen. God is erbij. Dat helpt mij als ik bijvoorbeeld moeilijke verhalen hoor van mensen die veel verdriet en tegenslag meemaken. Ik hoop dat we door een bezoekje van een vrijwilliger, een buurvrouw of van een professional iets van Gods aanwezigheid meemaken.”
Ze groeide op in de Gereformeerde Kerk synodaal van Ermelo, maar in haar tienerjaren vond ze haar thuis meer in de Evangelische stroming. “Zij hadden een veel duidelijker verhaal. Je gaat bidden en God luistert. Je leest de Bijbel en God spreekt. Nu zie ik nuances en ben ik alweer jaren lid van de gemiddelde protestantse gemeente.”
Samen zingen
Tot slot ziet ze de kracht van samen zingen. Daar wil ze zeker iets mee doen, maar zoekt daarvoor muzikale vrijwilligers. “Zingen is de taal van het hart. Dat zie je bij mensen die door dementie soort van afwezig lijken. Als je een oud vertrouwd lied zingt, doen ze mee. Er gebeurt echt iets.” In De Morgenster hebben we ooit een dienst gehouden met liederen uit heel verschillende liedculturen. Een lied dat voor de een heel fijne herinneringen bovenbrengt, kan bij de ander juist afkeer oproepen. Het waren soms best lastige gesprekken, maar nieuwsgierig zijn naar elkaar luisteren brengt mensen dichter bij elkaar. In het pastoraat kan muziek helpend zijn. “Uit Woerden, mijn eerste werkkring als kerkelijk werker, ken ik ‘koffie met noten’. Mensen zingen samen bekende liederen en vertellen elkaar welke herinneringen ze aan een lied hebben. Tussendoor drinken ze een kop koffie”, schetst ze tot besluit een mogelijke pastorale kring.